Vanmorgen op pad om ze te kopen. Ik hoefde niet lang te zoeken. Ik viel als een blok voor ze! De kleur, het model! Ze knipoogde zelfs naar me! Ik trok ze aan en ze zaten als gegoten! Het gevoel dat ik kreeg is een beetje te vergelijken met het gevoel dat assepoester kreeg toen ze het gouden muiltje paste! Nog voordat mijn onsportieve stemmetje in mijn hoofd maar iets kon roepen had ik ook al een broek en twee shirts afgerekent bij de kassa! Hoppa!
Eenmaal thuis heb ik alles voor me op de grond uitgestald en heb ik zeker 30 minuten zitten staren naar mijn aankoop! Heb ik echt hardloopschoenen en bijpassende kleding gekocht?? Is het echt waar?? Ik heb het aangeraakt om te kijken of... JA! Het ligt echt voor me! Het onsportieve stemmetje probeerde nog... het maakt niks uit het kan allemaal nog terug naar de winkel. Je krijgt gewoon je geld terug en geen haan die er naar kraait! Maar ik luisterde niet!
Nog steeds verliefd op mijn schoenen besloot ik alles aan te trekken. Ze zitten echt wel lekker! En die kleding? Beetje strak allemaal maar als ik eenmaal ga hardlopen zal ik ook wat af gaan vallen. Manlief probeerde nog iets van Jaim...je gaat geen modeshow lopen. En het onsportieve stemmetje riep; Je bent veel te dik om hard te lopen!! De kleurtjes zijn te opvallend!! Ik dacht: Klets maar...ik luister toch lekker niet. Ik loop zo hard dat niemand door heeft dat ik voorbij kwam sjeezen 😉
En zo stond ik ineens buiten in mijn sporttenue op mijn flitsende hardloopschoenen! Oke! Gaan met die banaan!... ik stond er gelukkig niet alleen voor. Ik stond met Evy uit België. Evy kan je niet zien hoor. Ik ook niet. Ik kan haar alleen maar horen op mijn koptelefoon. Ze gaat me namelijk coachen om in 10 weken een afstand van 5 km te lopen. Hard te lopen! Onsportieve stemmetje: JIJ hardlopen?? Ja IK! Kortom Evy gaat mijn grote vriendin worden. En we gaan het samen doen! Het gaat lukken!
Dus hoorde ik in mijn koptelefoon een lekker muziekje en daar ging ik! En Evy die mij precies vertelde wat ze van me verwacht. Hardlopen, niet te hard lopen, rustig in en uitademen en weer een paar minuutjes wandelen. Na de eerste minuten kreeg ik een gevoel van kijk mij nou! Ik loop gewoon hard! Ik doe het gewoon! En kwamen er bijna tranen omdat ik zo trots op mezelf ben! Vlak daarna begon het onsportieve stemmetje: je hartslag is te hoog! Je loopt als een oma! Je moet stoppen anders val je zo neer! Gelukkig was daar Evy die vertelde dat ik goed bezig ben en al over de helft was..ik besloot door te gaan! Na een half uur was ik weer thuis en had ik de hele les 1 van Evy afgerond! De onsportieve stem lekker laten praten en mijn doel bereikt! Mijn persoonlijke overwinning van de dag! Op naar de 5 km in 10 weken! Ik wil het dus ik kan het!!
